Ambitny student w kinie

No to wreszcie dostałem za bycie ambitnym studentem. I co gorsza nic fajnego.
Od początku. Jak wiadomo już postanowiłem zostać M.Sc. OXFORD brookes UNIVERSITY. Niestety zdaje sie, że bedę nawet M.Sc.(Dist) co oznacza, że be w grupie zajefajnych. No dobra a gdzie kruczek? Musze napisać AMBITNĄ pracę. Wszyscy tu piszą jakieś śmiecie, ale przecież superancy studenci z Polska muszą się wykazać. Morał z tego taki, że do wtorku muszę wymyślić coś nowego i wielkiego. BLEEEEE
Poza tym byłem w wypożyczali samochodów -> wybieramy się do Stonehenge i to chyba jest najprostsza i najtańsza metoda. Problem tylko z kierownicą i samochodami nie z tej strony. No cóż poradzimy sobie jakoś.
Wieczorem dla relaksu wybrałem się do kina z Kristą. W zasadzie to nawet zostałem zaproszony:) Nie ma to jak siostra. Film do najweselszych nie należał: United 93 (ten samolot który nie doleciał do celu 11 września). Pomimo moich obaw (znamy amerykanów) był naprawdę dobry.
No to tyle idę spać. Może tak jak wielkim naukowcom olśnienie przyjdzie we śnie (Szczególnie kieruje swoje słowa do sir Issaca Newtona)
Dobranoc.

Birmingham czyli dzien dziecka

Z okazji dnia dziecka pojechałem do Birmingham. Gdzie to jest? Odpowiedz brzmi chyba już w Szkocji (bo był tam Bank of Scotland). Tak czy siak mozna zobaczyć tu. No to wszystko jasne :) W sumie to tu mógłbym skończyć posta, ale powyżywam się trochę na dwóch polskich kujonach, żeby wiedziały co straciły. W sumie to pozostali Polacy ani inni obywatele świata też nie chcieli, więc pojechałem sam.
Po pierwsze pobutka o 6. Strasznie nie? Ale warto było. Za wycieczke zapłaciłem dzięki temu tylko 5 funciaków. Tak 5 funciaków - znaczy się za sam transport. Wczoraj trafiłem funfare w national expressie i skorzystałem:)
Wracając do sprawy: Odjazd był o 7:50 i się udał bez problemów. Nawet cykłem pare zdjęć wiewiórek przed odjazdem. Wyjadały śmieci studentów. Dlatego są takie upasione.
Dwie godzinki i 20 minutek przez UK i znalazłem się u celu. Troche poczytałem troche pospałem. Wylazłem kupiłem mape (1 funciak). I zacząłem cykać. Kompletnie postindustrialne miasto. Nie wiedziałem nawet, że to sie tak nazywa dopóki po powrocie mój Patyś nie zaragował: "A wiesz to przecież jest takie postindustrialne miasto". Kocham Cie moje słonko, ale mogłaś mi to powiedzieć wczoraj. Choć może to i lepiej - miałem niespodzianke.
Widziałem różne rzeczy i zorbiłem troche zdjęć. Tak myśle, że akurat - około 100 (nie ma to jak cyfrówka).
Miasto dziwne: tłum centrów handlowych, sklepów i w środku tego wszystkiego np: kościół. Wygląda dziwnie. Poza tym dużo kanałów. Połaziłem, poglądałem, nawet w muzem byłem (Art Nouveau akurat się trafił) i pojechałem do domku. A jeszcze wszamałem kanapki (jedną homemade drugą kupną) i gyrosa. Kupiłem też kryminał za 1.99 - oczywiście znana wszystkim pani A.Ch. i jej ulubieniec pan P.
Po 8 godzinach szwendania się pojechałem do domu - znów widoczki UK.
No i to tyle.
A zapomniałbym oglądając Grey's Anatomy wygrałem obiad u Kristy. W zasadzie to pół obiadu, ale zawsze coś.
Jutro wizyta u D.D. w sprawie M.Sc.
Dobranoc

Wycieczka do Reading 2 czyli duzo przygod [relacja Melmana]

A oto cała historia widziana Melmanią parą oczu…

Sobota, 5 rano, rozpluszczam nerwowo oko (z reguły mi się to nie zdarza)… ‘zaraz’…myślę… ‘dzisiaj mamy gościa’…ale chwilkę potem zapadam w głęboki sen.

Sobota, 8 rano, rozpluszczam oko… patrze, Ania na paznokciach krząta się po pokoju najwyraźniej szykując się do wyjścia po Stappa na stacje. Jako, że zostałam miłosiernie zwolniona z obowiązku (miłego oczywiście) towarzyszenia Ani i Stappowi w przedpołudniowych (dla mnie środkowo-nocnych) szwendaniach się po pięknym Reading, nakrywam się kołderką z perspektywą min. 3 godzninnej dalszej drzemki (yeah…that’s so melmanish:)

Sobota, 9 rano, dzwoni Skype, ‘jeeeezu’…myślę sobie, ‘czy Ci ludzie nie mogą dzwonić za dnia!!!!???’, zwlekam się z legowiska, odbieram, Lukasz Sz. 9:20 ucinam sobie z nim pogawędę, ale muszę ją przerwać, bo nagle dzwoni tel. stacjonarny. Odbieram… Ania???? Loko oświadcza mi zaniepokojonym i spanikowanym głosem: ‘Zgubiłam Stappa, on ma mape, więc pewnie zbliża się powoli do nas do domu, ja wracam na piechtę, może spotkam go podrodze…’. ‘Chwila’…myślę (bo w nocy, w okolicznościach mocno piżamowych myśli mi się nienajszybciej…). Nagle trzeźwieję, RANY!!!! Ja tu z kołtunem na głowie, w piżamie, legowisko rozgrzebane, lekki nieład w całym domu, a ten ma tu za chwilke być!!!!!????????

Sobota, 9:40 (uwierz w to czytelniku bądź nie) siedzę zdyscyplinowana na kanapie w dużym pokoju (ogarniętym). Wykąpana, ubrana, wyczesana, łóżko posłane, śniadanko zjedzone. Każdą komórką swojego ciała z dumą wysyłam message : ‘Cześć, jaaaaa? A nieeeee, ja mam tak zawsze, taaaaak, taki skowronek poranny ze mnie :) śniadanie? Nieee, dzięki, już jadłam itd…

Sobota, 10:20, wpada Ania, omiata nasze lokum rozbieganym wzrokiem ‘Jest?’ pyta desperacko. ‘Nie ma’mówię zawiedziona… Reszta relacji pokrywa się już z relacją Loko.

Wycieczka do Reading 2 czyli duzo przygod [relacja Loko]

Zaprosiłyśmy Stappa do nas już dawno temu i wciąż to zaproszenie podtrzymywałyśmy. Bardzośmy się więc ucieszyły gdy wyraził chęć przybycia do Reading przed powrotem do kraju. Umówiliśmy się wstępnie na piątek, 26 maja. Niestety, z powodu mojej sklerozy musięliśmy spotkanie przełożyć na sobotę (w piątek miałyśmy szkolenie z zarządzania stronami www, co, jak się okazało, ma poważne skutki). Jednak, w piątek wieczorem zerknęłam na prognozę pogody, która bardzo wyraźnie pokazywała wielką, ciemną chmurę wiszącą nad Reading, z której, na dodatek, nieustannie kapało. Więc raz jeszcze przełożyliśmy wizytę, tym razem na niedzielę. Trochę się martwiłyśmy, że to przekładanie, może poddać w wątpliwość naszą radość ze spotkania, ale Stapp został doskonale wychowany (ukłony dla Rodziców).
Dlatego w niedzielę o 7.00 zadzwonił mój budzik. Wstałam, zrobiłam, co miałam w domu zrobić i zbierałam się do wyjścia, gdy usłyszałam znajome polskie słowo wpadaające przez okno. Otóż nie, nie było to To słowo, które słyszy się najczęściej od Polaków w Anglii, ale „skowronek”! Bardzo się zdziwiłam, ale byłam zajęta czym innym, więc nie zwróciłam większej uwagi. Chwlię później wyszłam z domu żeby zdążyć na autobus. Po drodze na przystanek, dogoniłam grupe 3 Polaków, tyle, że najwyraźniej ten skowronek im się wyrwał przypadkiem, bo teraz wszystko już wróciło do normy: stali pod kioskiem, pili piwo i wyrażali się w sposób nie budzący wątpliwości,że mamy doczynienia z kwiatem młodzieży. Minęłam ich i pognałam na autobus. Była 8.30. Potem była 8.38. Potem 8.48. Potem 8.58. A ja siedzialam jak na szpilakch, autobus nie nadjeżdżał, a ja miałam wizje Stappa stojącego już od 20 min na stacji!!! Ale co robić? Autobus opóźniony skandalicznie pewnie zaraz przyjedzie, do stacji jest ok. 30 min piechotą… Zerkałam więc co chwila na wyświetlacz na przystanku i nagle, ok. 9.00 zobaczyłam przerażający komunikat: natępny autobus za 30min. Oczywiście, pobiegłam na stację. Odkryłam 2 rzeczy: 1. biegiem to jest jakieś 20 min; 2. Stappa NIGDZIE nie było!!! Sprawdziłam wszystkie kafejki, sklepiki, budki telefoniczne. I nic! Wtedy pomyślałam, że to tzw. fuck-up na całej linii: najpierw w nieskończoność przekładamy tą wizytę, potem nie zjawiam się na stacji po gościa… zadzwoniłam do Marty, która jeszcze słodko spała, że nie ma Stappa na stacji, a ja się spóźniłam jakieś 40 min, więc może Stapp już do nas idzie, albo w ogóle jest pod domem… (Co się wtedy działo w domu w relacji M.)
Wracjaąc do domu, na piechotę, oczywiście, postanowiłam Go poszukać, bo może zawieruszył się gdzieś po drodze. Marta obiecała, że jak tylko się pojawi w domu (Stapp, nie M) to da mi znać na kom. Im bliżej bylam domu, tym bardziej uparcie moja komórka milczała. W domu, przy pomocy skype i innych, próbowałyśmy nawiązać kontakt z kimkolwiek z Polski (i nie tylko, ale na blogach nie ma żadnych maili, ani telefonów, bo po co? Eh, Panowie informatycy…) żeby móc zadzwonić do niego na komórkę i dowiezieć się gdzie jest. Z drugiej strony, Stapp już u nas był, może pamiętać jak dojść, a na pewno ma mapkę. No i jest dużym chłopcem (choć to, czy jest chłopcem zostało później zakwestionowane -> wpis Stappa). Starałyśmy się zachować zimą krew, ale gdy nagle ok. 11 zadzwonił skype aż podskoczyłyśmy! Stapp!!! Pewnie z jakiejś kafejki! Ciekawe gdzie jest!?
Był w domu. Bogu dzięki, nie zgubiłam naszego gościa.
Opis Stappa dobrze oddaje wizytę.
Nasz dzień jednak nie skończył się wraz z odprowadzeniem Piotra na stację. Wróciłyśmy do domu bez przeszkód i przygód (pragnę zauważyć, że to była moja 3 wycieczka tego dna na stację na piechotę + całe zwiedzanie). Dlatego byłam szczęśliwa, że już jestem w domu i mogę iść spać (po 1). I nie nastawiałam budzika, a co, trzeba się wyspać. I tu się myliłam. O 5 z minutami w całym domu zaczął wyć alarm pożarowy i trzeba było się ewakuować. NATYCHMIAST!!! Po ok. 10 min od przybycia, strażcy z szerokimi uśmiechami wpuszczali nas do środka, życząc miłego dnia...

Wycieczka do Reading 2 czyli duzo przygod

No wiec wczoraj pojechałem do Reading, ale moja wycieczka zaczeła się nie rano w niedziele tylko poźnym wieczorem w sobote. Jak to w sobote? A no właśnie. Kiedy już nastawiłem budzik i poszedłem do kibelka przed pójściem spać zadzwonił dzwonek do drzwi. Pomyślałem sobie: o Chacki albo Krista nie wzięły karty nie ma sie co spieszyć.
No ale w końcu dzwonek nie ustawał, więc wylazłem i oczom nie wierze. W drzwiach stoi Jack!!!!
Niemożliwe, co on tu robi?? Okazało się, że przyjechał na jedną noc bo w niedziele leci do stanów. Jak już pisałem właśnie zwiedzał Europe (Dublin, Amsterdam, Hamburg, Berlin, Paryz) i wpadł przenocować. No to poszliśmy na piwo. Niestety Morell Bar jest juz nieczynny, więc musieliśmy zawędrować, aż na Cowley Road (tak z 20 minut spaceru).
Tam spotkaliśmy Kriste. Posiedzieliśmy w Pubie do 1 (bo zamykali). Wypiliśmy 2x piwo 1x whiskey z cola. Nic nie płaciłem, bo Jack powiedział, że nie. Nie opeirałem się za długo:) Potem wróciliśmy taksówką. Dorzuciłem się 1 funtem (do 3 więc można powiedzieć, ze uczciwie), ale zaraz Jack dał mi wszystkie monety (bardzo ich nie lubi) i że jestem doprzodu o 20 penów.
Potem przyszedł Jarek (kolega Jacka z dziwnie znenego kraju) i koles-ktorego-imienia-znow-zapomnialem (jest chyba z Indii). Jack nie wiem skąd wytrzasnął skrzynke browaru (24 piwa). Graliśmy w króla piwa (już tą zabawe opisywałem kiedyś tam) a wcześniej była wódeczka.
No coż o 4 mój żołądek stwierdził pas i poszedłem spać. Obudziłem się sam, bez dzwięku budzika i stwierdziłem, że chyba za dużo wypiłem, bo nie mogę spać. Patrze na zegarek a tam 11:03. Biorąc pod uwage, że miałem być w Reading o 8:45 to jest pewnien problem. Natychmiast za laptopa i dzwonimy do dziewczyn. Ucieszyły się, że żyje:) Z ich strony ta historia też ciekawie wyglądała i wcale nie tak prosto. Mają opisać, żebym mógł to umieścić.
No dobra dotarłem do Reading o 12:45 (lekkie 4h spóźnienia) i wramie z Anką pozwiedzaliśmy zabytki (nie ma dużo) i "przyrode" (jest więcej). Zdjęcia mam to pokaże :)
Potem była pogadanka o ślubach, mieszkaniach, problemach z tym związanych, etc.
Melman stwierdziła, że jestem kobietą ( to był błąd ale o tym zaraz). Poszliśmy po kebaba + piwo Okocim (nie żadne angielskie tylko prawidziwy Okocim). I gadaliśmy dalej.
W pewnym momencie zrobiłem strasznie nie-kobiecą rzecz. Myśle, że kolega Grusia vel Murzyn z Puszczy vel Luke vel ... (a nie będe dalej pisał) doskonale wie co to mogło być:)
Ta straszna rzecz to oczywiście nieopuszczenie deski w kiblu!!!! I w ten sposób Melman dostała za swoje :) Ale i tak potem stwierdziła, że jednak jestem kobietą (no może nie 100%). Wszystko przez buty. Patyś wie jak to jest z moimi butami i ich kupowaniem;) Dlugo, ciężko i nie-tanio (tak w skrócie). Także moje zdjęcia wzbudziły taką opinie.
Niestety czas szybko minął i czas było jechać. Dziewczyny odprowadziły mnie na przystanek a potem na dworzec, bo autobus jak to autobus łaskawie nie przyjechał.
I niby tu moja historia mogła by się zakończyć, ale jednak nie.
Wlazłem na peron 4 i wjechał pociąg. Mój miał być o 23:25 i ten był o tej godzinie. No to wsiadłem. Ponieważ albo na stacji, źle było napisane, albo ja źle spojrzałem to obudziłem się 25 minut poźniej w Newbury. Fajnie nie? Całe szczęście po 5 minutach postoju ten pociąg wracał do Reading więc pojechałem nim z powrotem.
Wsiadłem do pociągu 00:16 do Oxfordu i dotarłem o 1 (akurat to był ten wolniejszy co jedzie 45 minut). Całe szczęście autobus nocny jeszcze jeździł i po 10 minutach czekania nawet się objawił, więc pojechałem do domu.
Zabrałem Łukaszowi mojego laptopa i poszedłem spać.
Niezły dzień, co nie?
p.s. Polecam pewną stronę na której mozna zobaczyć gdzie i u kogo byłem. Moje zdjęcia też się tam pewnie pojawią. Z poprzedniej wizyty nie było żadnych ale z tej akurat są. No to tyle z przypisu.
p.s2 Tu jest link do googla na którym widać gdzie byłem:)Akurat się wszystkie miejścowowści mieszczą.